کد مطلب:77660 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است در مقصود حكمین در جنگ صفین با معاویه: «فاجمع رای ملئكم علی ان اختاروا رجلین، فاخذنا علیهما ان یجعجعا عند القرآن و لا یجاوزاه و تكون السنتهما معه و قلوبهما تبعه، فتاها عنه و تركا الحق[1] و هما یبصرانه و كان الجور هواهما و الاعوجاج دابهما و قد سبق استثناونا علیهما فی الحكم بالعدل و العمل بالحق سوء رایهما و جور حكمهما و الثقه فی ایدینا لانفسنا حین خالفا سبیل الحق و اتیا بما لا یعرف من معكوس الحكم.» یعنی پس جزم گردید اراده ی بزرگان شما بر اینكه اختیار كردند دو مرد را از برای حكم میان حق و باطل، كه ابوموسی اشعری و عمرو بن عاص باشد، پس پیمان گرفتیم ما بر آن دو نفر كه حبس كنند و نگاه دارند خود را در نزد قرآن، یعنی بدون متابعت هوا و هوس خود تابع احكام قرآنی باشند و تجاوز نكنند از حكم قرآن و باشد زبانهای ایشان و دلهای ایشان تابع قرآن، یعنی نگویند و راضی نشوند مگر به آنچه در قرآن است. پس حیران شدند از حكم قرآن و واگذاشتند حكم حق را و حال اینكه بینایی داشتند به حق و علم داشتند به حكم محكم قرآن و نص ظاهر رسول صلی الله علیه و آله و بود ظلم و ستم كردن خواهش نفس ایشان و كجی در احكام عادت ایشان و به تحقیق پیشی داشت استثناء ما بر ایشان در حكم به عدل كردن و عمل به حق كردن كه قرآن باشد، بدی رای و تدبیر ایشان را و ظلم در حكم ایشان را، یعنی با وصف آن، ایشان رای بد اندیشیدند و به ظلم حكم كردند و اعتماد و اختیار در دستهای ما است از برای نفسهای ما در مخالفت كردن [صفحه 771] حكم حكمین، در وقتی كه مخالفت كردند سلوك راه حق را و اتیان كردند به چیزی كه معروف و مستحسن در دین نبود، از منعكس ساختن و برگرداندن حكم حق و حكم كردن به خلاف حق. [صفحه 772]
و من كلام له علیه السلام فی معنی الحكمین
صفحه 771، 772.